زندگی در گذشته برام خیلی زیباتر و جذابتر از زندگی در حال شده. آدمها و ابزارها و کتابها و نوشتههای قدیمی (همین چند سال گذشته) خیلی جذابتر از امروزه؛ عموما باید برعکس باشه، به خاطر گذران زندگی و پختهتر شدن خودمان .
ولی حس میکنم دنیا به سمت لودگی و بیمعنایی حرکت میکنه. کل صحبتهای روز مردم در مورد مسائل مسخره و پوچ شده. دیگه کمتر کسی دنبال رشد فردی و اجتماعی میگرده. همه فقط خودشون رو رأس عالم میدونند. کمتر کسی باور داره که ما هیچ هستیم؛ هیچِ هیچ .
اگر باور کنیم هیچ هستیم، تلاش میکنیم تو این دو روزِ دنیا حداقل توشهای از علم و عمل برای خودمون جمع کنیم! شاید جای دیگه بدردمون خورد .
درباره این سایت